Igrexa de Santo André de Anceu

Anceu is a tiny little town in Galicia Pontevedra. Where things are still as a couple of hundred years ago. Just magical.

A igrexa parroquial, sita na parte alta do lugar, está adicada a Santo André. A parroquia de Santo André de Anceu aséntase na conca do río Oitavén, na súa marxe dereita, pertence ó arciprestazgo de Oitavén e diocese de Tui-Vigo. Esta igrexa barroca do século XVIII é unha boa mostra do admirable facer dos nosos canteiros. Preto dela atópase a Casa Reitoral, hoxe en ruínas, cos restos dun hórreo con fileiras de tres pés e un antigo lavadoiro. Un pouco máis adiante áchase o torreiro, amplo, aberto, con vellos carballos polas beiras; a fermosa vista abarca toda a aldea e esténdese moito máis alá, seguindo o val, ata acadar o Faro das Illas Cíes. Na fachada aparece a figura de Santo André nunha furniña en forma de vieira. Abaixo ten unha inscrición da posible construción do templo, no ano 1749. Ao lado esquerdo está pegada unha torre barroca de dous tramos con campanario e ciborio. A poucos metros deste conxunto tamén hai un rudimentario Calvario que a duras penas aguanta o paso inexorábel do tempo e noso abandono. As festas de Anceu (As Dores) sempre tiveron unha grande sona en toda a bisbarra, quizais polo atractivo da pintoresca e tradicional danza que os mozos do lugar reviven cada ano, o terceiro domingo do mes de setembro, ó finaliza-la misa, e diante da “Santa” que se achega ó torreiro en procesión.

Iglesia de Anceu, dedicada a San Andrés, construida en el 1749, fecha que tiene en la fachada ,de tipo Barroco. Ha sido restaurada en su interior hace unos años, con tejado nuevo.
Es muy bonita y lo suficientemente amplia para la parroquia de Anceu. Digno de admirar es su campanario, desde el cual se puede ver todo Anceu.

Iglesia barroca del siglo XVIII dedicada a San Andrés.

Anceu es una típica aldea gallega que se extiende por el valle del río Oitaven. Un valle rodeado de suaves y ondulantes colinas verdes, donde se anclan hermosas casas de piedra, algunas con grandes corredores acristalados, otras más rústicas.
Destaca sobre todo el verdor del paisaje y la vegetación exuberante de castaños, robles, nogueiras y, del extranjero y endémico eucalipto.
Es un lugar ideal para descansar y alejarse del bullicio de la ciudad.